The Tale of the Princess Kaguya – ‘จินตนาการทางประวัติศาสตร์ที่สวยงาม’
อนิเมชั่นนิทานของอิซาโอะ ทาคาฮาตะ 8 ปีในการสร้าง เป็นผลงานชิ้นเอกที่ติดอันดับที่ดีที่สุดของ Studio Ghibli
ด้วย The Wind Rises พิสูจน์ให้เห็นว่าเป็นเพลงที่ไพเราะสำหรับ Hayao Miyazaki Isao Takahata ผู้ร่วมก่อตั้งวัย 79 ปีของ Ghibli ทำให้สต็อกของสตูดิโอแอนิเมชั่นอยู่ในระดับสูงท่ามกลางรายงานการปิดตัว โดยมีข่าวลือว่าเป็นภาพยนตร์เรื่องสุดท้ายของเขาเอง เรื่องนี้ดัดแปลงมาจากนิทานพื้นบ้านของญี่ปุ่นในศตวรรษที่ 10 เรื่อง Taketori Monogatari (ซึ่งก่อนหน้านี้ได้สร้างแรงบันดาลใจให้กับภาพยนตร์ผจญภัยอย่างเช่น Princess from the Moon คนแสดงคนแสดงของ Kon Ichikawa) นำเสนอภาพสเก็ตช์ที่น่าประทับใจมากกว่าลายเส้นที่ชัดเจนของ Spirited Away หรือ Howl’s Moving Castle ซึ่งทำให้ Ghibli กลายเป็นแบรนด์ระดับโลก มันคือโลกของเส้นถ่านและสีน้ำ คุณแทบจะสัมผัสได้ถึงการตวัดพู่กันบนกระดาษเส้นใยเมื่อการแสดงที่วาดด้วยมืออย่างภาคภูมิเผยออกมา การเคลื่อนไหวที่ตื่นตระหนกดึงความสนใจของเราไปที่ศิลปะสมัยเก่าของผู้ทำงานร่วมกันคนสำคัญ Osamu Tanabe และ Kazuo Oga ด้วยจังหวะที่เฉื่อยชาและระยะเวลาที่ดำเนินไปอย่างยาวนาน นี่อาจขาดความเชื่อมโยงในทันทีกับผู้ชมชาวตะวันตกที่อายุน้อยซึ่งผลงานยอดนิยมของมิยาซากิประสบความสำเร็จ ถึงกระนั้น จินตนาการทางประวัติศาสตร์ที่สวยงามของทาคาฮาตะ ซึ่งเคยได้รับรางวัลออสการ์สาขาภาพยนตร์แอนิเมชั่นยอดเยี่ยมจาก Big Hero 6 ที่ดัดแปลงจากอนิเมะของดิสนีย์ กลับเป็นอัญมณีที่บาดตาบาดใจ ซึ่งแตกต่างจากผลงานที่โด่งดังที่สุดของผู้กำกับอย่าง Grave of the Fireflies และ Only Wednesday อย่างมาก แต่เปล่าเลย ไม่สมควรยกย่องและชื่นชม
เรื่องราวได้รับการซักซ้อมอย่างดี แต่ก็ยังแปลกจนน่าตกใจ ซานูกิซึ่งเป็นคนตัดไม้ไผ่ทำงานในป่า ค้นพบ “เจ้าหญิง” ที่เหมือนธัมเบลินาซึ่งแปลงร่างเป็นทารกให้เขาและภรรยาดูแลและเลี้ยงดูในบ้านในชนบทของพวกเขา ชีวิตในพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ช่างงดงาม และในไม่ช้า ซิลฟ์สาวก็ได้รับฉายาว่า ทาเคโนโกะ (ต้นไผ่น้อย) เนื่องจากเติบโตอย่างรวดเร็ว แต่การค้นพบทองคำและผ้าหายากที่น่าอัศจรรย์ไม่แพ้กันทำให้ Sanuki เชื่อมั่นว่าสิ่งมีชีวิตเรืองแสงนี้สมควรได้รับสิ่งที่ดีกว่านี้ และเขาย้ายเธอไปยังเมืองหลวงเพื่อแสวงหาสามีที่เหมาะสมกับสถานะกษัตริย์ที่เธอจินตนาการไว้ การสืบต่อของคู่ครองตามมา ทุกคนหมดหวังที่จะได้รับเงื้อมมือของหญิงสาวลึกลับผู้ซึ่งความงามที่ไม่มีตัวตนได้กลายเป็นตำนาน แต่ติดอยู่ในกรงปิดทองของบ้านผู้ดีและมารยาททางสังคมที่เข้มงวด
แปดปีในการสร้าง (แม้ว่าจะมีรากฐานมาจากโปรเจกต์ Toei Animation ของ Tomu Uchida ที่ยังไม่เกิดขึ้นจริงในช่วงปี 1960) วิสัยทัศน์ที่ชวนให้นึกถึงเรื่องราวมากมายนี้ดูเหมือนจะเป็นอมตะเช่นเดียวกับนิทานที่ให้แรงบันดาลใจ – อุปมาเรื่องความว่างเปล่าของทรัพย์สินทางโลกและพลังเหนือธรรมชาติแห่งความรัก ใช่ มีประเด็นสำคัญทางสังคมการเมืองที่ล้อเลียนออกมาจากเรื่องราวของการถูกเนรเทศและการหลงลืม รางวัลและการเนรเทศ แต่น้ำเสียงที่โดดเด่นคือความอ่อนโยนที่เจ็บปวด เสน่ห์หวานอมขมขื่นของธรรมชาติที่สร้างผลงานมากมายให้กับ Studio Ghibli’s เอาต์พุต ในขณะที่ฉากอันประณีตที่คู่ครองได้รับคำสั่งให้นำองค์ประกอบในตำนานที่พวกเขาใช้บรรยายความรักอย่างผิดๆ (เสื้อคลุมของหนูไฟ อัญมณีจากคอมังกร) ยังคงอยู่ครบถ้วน นางเอกที่รักอิสระของเรามักจะโหยหาความสุขเรียบง่ายของโลกนี้ที่จุดไฟให้กับฉากนี้ เช่นเดียวกับที่เงือกน้อยของฮันส์ คริสเตียน แอนเดอร์เซ็นผจญภัยจากทะเลเพื่อสัมผัสกับความรักของมนุษย์ คางุยะผู้ลึกลับก็คือหญิงสาวที่ตกลงสู่พื้นโลกและถูกล่อลวงโดยป่าสวรรค์ที่เธอสร้างบ้านเป็นครั้งแรก ด้วยทิวทัศน์เช่นนี้ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเธอถึงตกหนักมาก แสดงผลด้วยความเรียบง่ายที่หลอกลวง ภูมิประเทศที่เป็นลูกคลื่นของเอเดนในวัยเด็กของเธอช่างน่าดึงดูดและน่าหลงใหลพอๆ กับสภาพแวดล้อมบนจอที่น่าอัศจรรย์ใดๆ สำหรับคางุยะเอง ความงามที่ไม่อาจพรรณนาได้ของเธอนั้นถูกทิ้งไว้ในจินตนาการพอๆ กับภาพประกอบ โดยส่อให้เห็นโดยจังหวะที่ไม่ได้ตั้งใจที่วาดใบหน้าของเธอ มีสัมผัสของความลึกลับของ Ponyo ของ Miyazaki ในภาพเหมือนของ Takahata ของพระจันทร์ดวงนี้ – ความไม่แน่นอนของปลาหรือเหม็นที่ทำให้ใบหน้าของเธอลื่นจนแทบมองไม่เห็นตั้งแต่ความไร้เดียงสาแบบเด็กไปจนถึงการเรืองแสงของดวงจันทร์ ฉากต่างๆ ที่บรรยายถึงวัยเด็กของเธอ ซึ่งเธอเรียนรู้ที่จะกระโดดเหมือนกบ เป็นการศึกษาที่น่าอัศจรรย์เกี่ยวกับการเคลื่อนไหว (e) ที่ซับซ้อนในวัยเด็กซึ่งจะทำให้พ่อแม่ต้องอ้าปากค้างเมื่อรับรู้
ด้วยเสียงอันโศกเศร้าของเพลงพื้นบ้านที่จำได้ครึ่งหนึ่งที่ดังก้องไปทั่วต้นไม้ The Tale of the Princess Kaguya นำเราไปสู่การแสดงสุดท้ายที่กล้าหาญในสภาพเตรียมพร้อมที่สง่างาม มันอาจจะง่ายสำหรับภาคนี้ที่จะพลิกผันไปสู่ความโง่เขลาที่น่าอัศจรรย์ แต่เมื่อเรื่องราวดำเนินไปอย่างรวดเร็วและโลกต่าง ๆ ปะทะกัน เราพบว่าตัวเองมีความหวังที่จะต่อต้านความหวังสำหรับตอนจบที่ “มีความสุข” ของ Disneyfied สิ่งที่เราได้รับคือบางสิ่งที่หรูหรากว่าโดยสิ้นเชิง – บทสรุปของจักรวาลของสัดส่วนโอเปร่าที่ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็สามารถนั่งลงท่ามกลางความสนุกแบบเท้าในโคลนที่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เวอร์ชั่นของ The Tale of the Princess Kaguya ที่ฉันเห็นนั้นเป็นต้นฉบับบทสนทนาภาษาญี่ปุ่นซึ่งฉันจะไม่เปลี่ยนคำพูด อย่างไรก็ตาม สำหรับผู้ที่ไม่ต้องการใช้ซับไตเติ้ล มีคำบรรยายภาษาอังกฤษพร้อมเสียงพากย์ เช่น Chloë Grace Moretz และ James Caan ไม่ว่าคุณจะชอบรูปแบบใด ภาษาของภาพยังคงเป็นสากลอย่างแท้จริง – ไม่เกี่ยวกับดวงดาว เฝ้าดูท้องฟ้าต่อไป